Zeven uur. Zoals altijd start mijn werkdag thuis. Ik werk voor Centraal Beheer en hou me bezig met Active Directory, security, mappenstructuren… Alles bij elkaar behoorlijk wat en er komen steeds nieuwe dingen bij.
Even mijn mails checken... Zo weet ik of ik mijn planning van de dag kan aanhouden of dat ik moet schuiven. Vanmorgen zijn er wat standaardberichten over aanpassingen op het netwerk. Eén berichtje springt er tussenuit. ‘waar is de security gebleven?’. Oei, dat klinkt niet goed. Blijkbaar zijn er op een stuk mappenstructuur een aantal securitygroepen verdwenen. Dat wordt dus de eerste opdracht van de dag.
Het is kwart na acht als ik mijn tanden in het probleem van de verdwenen security zet. Een groot deel van onze klanten is tegen half negen online dus heb ik maximaal 15 minuten om uit te zoeken wat er mis is gegaan. Gelukkig is het ditmaal eenvoudig op te lossen. Nog feedback geven aan de gebruikers en ik kan beginnen aan mijn geplande taken.
De collega’s druppelen ondertussen binnen. Werken is altijd een combinatie van sociale en technische aspecten, helemaal sinds we Yammer gebruiken. De kennis van het volledige bedrijf en onze klanten/collega’s komt er samen.
Recent zijn er twee collega’s gestart. Hun opleiding gebeurt volledig intern, dus worden er regelmatig vragen gesteld en moet er uitleg gegeven worden. Vandaag staat er een opfrissing van alle procedures op het programma. Centraal Beheer werkt vanuit en voor Digipolis maar ook voor stad, OCMW, Zorgbedrijf en nog heel wat andere instanties. Dat betekent alvast goede afspraken maken. Iedere organisatie heeft zijn eigen kenmerken en accenten. Procedures stroomlijnen tussen al deze bedrijven is een nooit eindigende taak. De procedures worden overlopen en bijgestuurd waar nodig. Aan de hand hiervan kunnen we alle afspraken documenteren in onze wiki. Voor ik het goed en wel doorheb zijn we twee uur later.
Terug onderweg terug naar de werkplek word ik aangesproken over een migratie van data en het effect daarvan op de security. Veel van wat wij doen gebeurt achter de schermen maar als er iets misloopt is het meteen zichtbaar op de werkvloer. Een zekere mate van stress is er dus altijd. Belangrijk is dat je dat kan omzetten in een positieve motivator.
Ik overloop een aantal zaken met mijn leidinggevende Chantal. Ja hoor, ook op het werk luister ik naar een vrouw ;-). In Digipolis werken heel wat vrouwen. Wie beweert dat informatica een mannenbastion is, moet hier eens komen kijken.
Met nog wat extra aandachtspunten in het achterhoofd kan ik een tiental minuten later het binnenkomende werk bekijken. Ik zie dat er weer veel nieuwe accounts aangemaakt moeten worden. Een typisch verschijnsel voor het begin van de maand. Het werk wordt onderling verdeeld. Iedereen neemt een deel van het werk voor zijn rekening zonder dat het echt toegewezen moet worden. Bij problemen val je terug op het team. De dynamiek en de sfeer in het team zijn ontzettend goed, wat mee bijdraagt tot een aangename werkomgeving. Ik pik een aanvraag op voor het aanmaken van een nieuw stuk mappenstructuur en de bijhorende security. Allereerst bekijk ik het gevraagde en toets dat aan de regels die we volgen. Het ziet er goed uit maar hier en daar moet er wat gesleuteld worden. Even bellen met de klant om feedback te geven. Er blijken nog wat andere issues te zijn, dus spreek ik af om morgen ter plaatse te komen. Persoonlijk contact helpt vaak om de complexere problemen vlot op te lossen.
De middag is al even gepasseerd als de telefoon gaat. Een collega van de eerstelijnsondersteuning zit bij een klant en vraagt om bepaalde zaken van diens account na te kijken. Over naar troubleshootingmodus. Via een paar gerichte vragen slagen we er in om het probleem te specifiëren. Token overload of in gewone taal: lid van veel te veel securitygroepen. Een probleem dat we kunnen omzeilen. Vijf minuten later kan de klant weer aan het werk. Ik duik nog wat dieper in het probleem en stel vast dat we dit structureel moeten aanpakken. Dat kost een paar dagen werk maar dit soort problemen zien we de laatste tijd vaker.
Stilaan tijd om naar huis te gaan. In de auto bedenk ik dat ik vanavond nog aanpassingen moet opstarten. Niet veel werk maar overdag zou het serieuze hinder veroorzaken. Benieuwd wat me morgen weer te wachten staat.
 |
Hans Van Gils, 40 jaar
Centraal Beheer Digipolis Antwerpen Graduaat informatica |
